Aby uniemożliwić nieautoryzowane otwarcie drzwi transmisje między kluczem a drzwiami muszą używać odpowiedni protokuł kryptograficzny. Jedną możliwością jest posiadanie licznika po obu końcach. Klucz dałącza licznik do polecenia i szyfruje całość po czym powiększa licznik. Drzwi deszyfrują komunikat i sprawdzają czy pole licznika w komunikacie jest w odpowiednim zakresie. Jeśli tak to drzwi się otwierają i przyjmują licznik z polecenia jako nową wartość licznika. Jeśli nie to drzwi ignorują polecenia. Odpowiedni zakres oznacza tu że licznik z polecenia jest większy niż licznik w drzwiach, ale nie przekracza wartości licznika bardziej niż ustalony próg (np. 1000). Wymaganie by kolejne wartości licznika rosły zabezpiecza przed podsłuchaniem polecenia i powtórzeniem go przez włamywacza. Próg uwzględnia możliwość zgubienia poprawnego polecenia, wtedy użytkownik może powtórzyć polecenie, próg 1000 oznacza że 999 poleceń może być zgubione a polecenie numer 1000 jeśli dotrze to zostanie wykonane. Przy tym po wykonaniu polecenia liczniki w nadajniku i odbiorniku są zsynchronizowane, tzn. licznik w nadajniku jest o jeden większy niż w odbiorniku. Zaletą schematu z licznikiem jest to że w kluczu wystarcza nadajnik, zaś w drzwiach odbiornik. Ponadto do otwarcia wystarczy pojedynczy komunikat. Innym możliwym rozwiązaniem jest protokuł pytanie-odpowiedz gdzie drzwi po odebraniu polecenia wysyłają zapytanie zawierające losową liczbę do klucza, zaś klucz szyfruje tą liczbę i odsyła z powrotem. Jeśli po zdeszyfrowaniu drzwi widzą wysłaną liczbę to akceptują polecenie. Zaletą tego schematu jest możliwość użycia potwierdzeń i automatycznej retransmisji, tak że w przypadku zgubienia polecenia klucz o tym wie i może je powtórzyć. Wadą jest konieczność posiadania układu nadajnik/odbiornik po obu stronach oraz konieczność użycia kilku komunikatów.
Istotne jest usypianie procesora i nadajnika w kluczu, klucz jest typowo zasilany z baterii i powinien działać przez wiele lat bez potrzeby jej wymiany. Oczywiście odbiornik musi być stale aktywny.
Elementy składowe to obsługa radia, zapis w pamięci nieulotnej (EEPROM), kryptografia.