Zadanie 1

Napisać prosty preprocesor. Ma on czytać pliki, zaczynając od pliku podanego w linii polecenia. Pliki czytamy linia po linii, "normalne" linie kopiując na wyjście. Niektóre linie są dyrektywami dla preprocesora:

.include "nazwa.pliku"
.set zmienna wartość
.if zmienna
.endif
.label nazwa
.goto nazwa

Znaczenie dyrektyw jest następujące:

.include jest zastępowane treścią podanego pliku. Jeden plik (jedna nazwa) może być użyty w wielu dyrektywach .include
.set nadaje zmiennej wartość. Wartości albo liczbami całkowitymi, albo wartościami zmiennych albo wyrażeniami. Wyrażenia zawierają dokładnie jeden operator i dwa argumenty (które są liczbami albo zmiennymi). Dozwolone operatory to '+', '-', '*', '/', '%'.
.if testuje czy zmienna ma niezerową wartość. Jeśli wartość zmiennej jest zerem, to część wejscia do odpowiedniego .endif jest pomijana. Jeśli wartość jest niezerowa linie pomiędzy .if a .endif są przetwarzane normalnie. Dyrektywy .if można zagnieżdżać, przy tym każdy .if musi mieć odpowiadający mu .endif.
.label deklaruje etykietę.
.goto powaduje że plik będzie dalej czytany od linii po etykiecie. Jest błędem jeśli bieżący plik nie zawiera etykiety z podaną nazwą (nie ma skoków między plikami).

Zalecana implementacja: każdy plik wczytać do tabeli przy pierwszym odwołaniu do pliku. Po wczytaniu sprawdzić czy .if balansują się z .endif i zbudować tabelę etykiet (hasz podający numer linii w której była etykieta). Potem przetwarzać plik wejściowy linia po linii, używając wyrażeń regularnych do rozpoznawania dyrektyw. Użyć oddzielną tablelę asocjacyjną (hasz) by pamiętać zawartość przeczytanych plików. Uwaga: Referencje pozwalają ładnie zorganizować potrzebne struktury danych.