Płytki uruchomieniwe (ang. developement board) są to płytki drukowane zawierające procesor z elementami niezbędnymi do jego pracy. Zwykle pomija się większość możliwych urządzeń zewnętrznych, zamiast tego udostępniając złącza z sygnałami procesora, tak że potrzebne urządzenia można do nich podłączyć.

Minimalnie płytki uruchomieniwe pozwalają załadować program do procesora i wystartować go. Większość płytek uruchomieniwych zawiera dodatkowe wparcie, tzn. specjalny interfejs uruchomieniowy który pozwala na sprawdzanie zawartości pamięci uruchamianego systemu, pracę krokową i zakładanie pułapek (ang. breakpoints). Można też sprawdzać stan urządzeń wbudowanych w układ. Z płytek które mamy do dyspozycji tylko Arduino i Raspberry Pi nie ma takiego interfejsu. Ponieważ na Raspberry Pi mamy do dyspozycji pełny system operacyjny z narzędziami dewelperskimi i ze sterownikami urządzeń w systemie operacyjnym, brak sprzętowego wsparcia uruchonieniowego nie jest dla Raspberry Pi dużym problemem.

Bardziej rozbudowane płytki zawierają rozmaite urządzania dodatkowe co pozwala na zapoznanie się oferowanymi urządzeniami. Dodatkowe urządzenia często ułatwieją testowanie (np. można wysłać informacje o pracy programu na wyświetlacz). Jednak duża liczba dodatkowych urządzeń ogranicza uniwersalność płytki i podnosi jej koszt. Toteż płytki które będziemy używać należą do najprostszych.